PERSOONLIJKE UPDATE EN LOCKDOWN DAGEN

Hoe lang is het niet geleden dat ik nog eens een persoonlijke update heb gegeven ? Ik kan het me bijna niet meer herinneren. Lang dus en tijd om nog eens een blik in het leven van Hello Boontje te gunnen.

Want het is stil geweest op de blog, heel stil eigenlijk en best voor een lange tijd. Wat ik wel goed weet is wanneer en waarom het stil is geworden, want er is de laatste tijd veel gebeurd. En vandaag heb ik terug de goesting om achter het scherm te kruipen en te schrijven en te vertellen wat er nu allemaal gebeurd is die laatste maanden.

De grote stilte

De grote stilte kwam er eind december. Eigenlijk vanaf 15 december om precies te zijn. Het was zondagochtend en… ik had een zwangerschapstest naast mijn bed liggen, die ik om de 5 seconden bekeek. Een volle minuut later was het heel erg duidelijk en toonde de test wat ik al voelde : we verwachten een derde kindje. Die dag was best emotioneel, dat gevoel van dat fragile vruchtje te dragen, ergens schrik voor wat zal komen, dat vertrouwen vinden van : alles komt goed… Door uiteindelijk s’avonds het nieuws te vertellen aan m’n mama en haar no-nonsens attitude te horen, kreeg ik terug wat rust en vertrouwen in mezelf.

En toen kwam er dit…

Op maandagavond zaten we al bij de huisdokter voor een bloedtest en dinsdagochtend werd ik … ontslaan. Ik denk dat dit de meest emotionele week van 2019 is geweest. Het was een soort rollercoaster waar ik op zat en gewoon moest in mee rijden. Op dinsdagavond hoorden we dat de bloedtest helemaal in orde was en kregen we nog eens een dikke proficiat van de huisarts. Op vrijdag 20 december, wat trouwens voor mijn man en ik ‘onze datum’ is, zaten we te wachten bij de gynaecoloog en hoorden we voor het eerst de hartslag van ons kleintje. Jawel en de traantjes vloeiden rijkelijk die week, zeker op het moment toen de dokter vroeg ‘En hoe gaat het op het werk?’… veel tranen dus.

Nooit had ik gedacht dat 2019 op zo een manier ging eindigen, maar het was nog maar eens het bewijs dat het leven je brengt waar je het brengt, dat je nog zo hard kan plannen, maar dat je toch geen controle kan uitoefen over bepaalde zaken. Zo hield ik enorm van mijn dichte collega’s (nu nog natuurlijk), hield ik van het product dat het bedrijf waar ik voor werkte maakt en de job … ja het was niet mijn droomjob die ik toen uitoefende maar ik had er mijn draai in gevonden. Maar ik wist ook dat de relatie met mijn manager was scheef gegroeid, dat ik mezelf trouw moest blijven en dat dit niet matchte met de job waar ik toen inzat.

Positieve mindset

Was het de zwangerschap of gewoon mijn inner warrior, ik weet het niet, maar ik koos heel vlug voor een positieve ingesteldheid. Op een bepaald moment leek het zelfs alsof ik zelf meer de mensen uit mijn omgeving moest troosten en hen moest bevestigen ‘alles komt goed’.

Ik had nog een freelance opdracht lopen, studeerde één dag in de week en kon outplacement starten, wat voor mij een extra kans was me om mezelf beter te leren kennen. Ik sprak ook wekelijks minstens 1 x af met een vriendin om eens te lunchen of brunchen, wat voor mij echt super leuk was en me veel energie gaf. Mijn weken bleven dus goed gevuld.

Solliciteren

En ja ik ben ook begonnen met solliciteren, maar met een kindje onderweg en met een steeds dikker wordende buik, besef ik ook dat ik waarschijnlijk niet in de bovenste la van een werkgever zal terecht komen. Wat ergens wel wringt, want ik voel me capabel, heb energie en zin om te werken. Ondertussen heb ik een paar sollicitaties achter de rug. Ik kies heel bewust en ga niet op ‘vanalles en nog wat’ reageren maar reageer op vacatures waarvan ik echt denk dat de job me energie gaat geven.

Corona

En toen kwam corona… Ondertussen zitten we allemaal in lockdown thuis en ziet het leven er weer helemaal anders uit. We leven en werken nu opeens allemaal van thuis uit. Moeten leren omgaan met social distancing en wie kinderen heeft, beseft nu nog meer wat voor wonderwerkers leerkrachten zijn.

Bij mij persoonlijk gaan de lockdown dagen met ups en downs. In mijn hoofd maak ik ellenlange lijsten met dingen die ik wil doen. In realiteit zegt mijn babybuik, neem nu maar even rust en moet ik dikwijls mijn lange to-do-lijst aan de kant schuiven en luisteren naar wat de buik zegt. Het feit dat je 7 op 7 en 24 op 24 omringt bent, is voor mij soms wel een uitdaging. Ik heb wel echt soms even een moment voor mezelf nodig. Alleen en zonder prikkels. Zoals nu, mijn man heeft even mijn bureau, die hij normaal gebruikt als werkruimte tijdens deze dagen, terug vrijgemaakt voor mij zodat ik ongestoord een uurtje kan bloggen. En dat doet deugd.

De zwangerschap

Daarnaast probeer ik natuurlijk ook te genieten van de zwangerschap en denk ik ook veel dat ik dat te weinig doe. Maar met kleine schopjes herinnert de baby me er aan dat hij er ook is en aandacht nodig heeft. Dan hou ik kleine conversaties in mijn hoofd met hem en babbel ik over mijn dag en vraag ik hoe het met hem gaat.

Kwaaltjes ?

De zwangerschap op zich gaat best goed. Naast pijn in de bekken die af en toe opkomt, heb ik niet te veel kwaaltjes en die pijn kan ik opvangen met oefeningen die ik leerde bij mijn kinesiste. Zwanger zijn ten tijde van corona heeft me wel veel zorgen gegeven, vooral vlak na de krokusvakantie toen er nog geen maatregelen waren, maar je wist dat het er aan kwam. Dat vond ik persoonlijk enorm stresserend. De angst om ziek te worden en in het ziekenhuis te belanden zat er dik in. Maar gelukkig is dit niet gebeurd en het feit dat we nu allemaal thuis zijn en zo min mogelijk buiten komen, geeft weer rust.

Wat gebeurt er nu met mijn blog ?

Dus ja, die samenloop van gebeurtenissen zorgde er voor dat ik even een blog break moest nemen. Ik vond de energie niet meer. Ik blogde al 3 jaar lang elke week 1 tot 2 maal per week en zelfs voor een bepaalde periode 3 tot 4 maal per week en dat was intensief. Het ontslag, de misselijkheid in het eerste trimester van mijn zwangerschap, het zorgde er voor dat ik niks meer met mijn blog of social media deed. De energie was weg. Ook postte ik niet meer op Instagram, of op Facebook. In februari startte ik Instagram stilletjes terug op. Ik ging meer zelf gaan fotograferen en besliste ook om minder samenwerkingen te doen om mijn eigen stem terug te vinden op mijn blog.

Mijn blog

Mijn blog geef ik zeker niet op. Dit is waar het allemaal mee startte en het is mijn eigen persoonlijk plekje, maar elke week posten… Dat zit er even niet meer in. Hij moet dringend eens ‘opgekuisd’ worden achter de schermen, de structuur moet weer eens goed gezet worden, oude posts moeten verwijderd worden en daar moet ik echt tijd voor maken. En die tijd, die is er nu niet : de zorg voor de kindjes, het solliciteren, mijn studies en mijn zwangerschap gaan nu even voor.

Styling tips

Waar ik wel veel plezier in vind sinds de lockdown, is het maken van stylings die ik deel op Instagram. Het was een idee waar ik al heel lang mee liep. Elke dag help ik één persoon met een stuk die in haar kast hangt en waar ze geen idee van heeft hoe ze het moet dragen of waar ze extra combinatie mogelijkheden voor zoekt. Dan maak ik s’middags of s’avonds 3 tot 4 uiteenlopende looks met dat stuk die haar kunnen inspireren. Heel leuk om te doen en de reacties van de dames zijn super.

De toekomst

Wat de toekomst brengt ? Geen idee en dat maakt het spannend en soms akelig tegelijk. Met kleine stapjes probeer ik uit te zoeken waar het hier allemaal naar toe gaat, en probeer ik los te laten, wat niet altijd succesvol verloopt en dat is ook ok.

En ondertussen weet jij nu ook een beetje beter wat er allemaal gebeurd is in mijn leven sinds de grote stilte. Veel veranderingen dus en een jaar dat ik en ook jij niet snel zullen vergeten.

Liefs, Ellen